23 juni Komagfjord-Tromsø 481 km

Om 08.45 uur stonden we klaar om te vertrekken, want we moesten om 09.15 uur de veerpont naar Nyvoll nemen. Het weer was prachtig met een heerlijke temperatuur. Vandaag richting Tromsø. De route liep grotendeels langs de rand van de fjorden, prachtig rijden, veel bochtenwerk. Verschillende keren zijn we gestopt om van het uitzicht te genieten en veel foto's te maken. In de verte zagen we al donkere woken en trokken onze regenpakken dus maar vast aan. Vlak daarna begon het licht te regenen, maar gelukkig werd het al weer snel droog.

Bij een fotostop zagen we al laaghangende bewolking, maar toen we even later een bocht omgingen zaten we er plotseling zelf in. Ook sloeg het vizier van de helmen helemaal dicht, waardoor we nog minder zagen. Dit duurde gelukkig maar een paar kilometers, wat een opluchting.

Bij een tankstop kon Roland eindelijk zijn kopje koffie drinken en sigaretje roken. Eten hoeft hij niet altijd, maar koffie en een sigaret....... Willem wilde de bandenspanning controleren, maar de luchtinstallatie lekte zo erg dat er meer lucht uit dan in ging. Een toerist met een caravan die dat ook wilde doen hield verschillende onderdelen in zijn handen. Hij vroeg aan de pompbediende een schroevendraaier en repareerde de luchtpomp. Daarna kon Willem ook de bandenspanning van zijn motor en die van Tineke weer op het juiste niveau brengen.

Bij een benzinestation zagen we op de navigatie dat de route via een veerpont liep. Bij de opstapplaats van de veerpont besloten we alsnog om het fjord heen te rijden, bijna 100 km, maar mooi rijden. In ieder geval beter dan met de boot. Toen we aan de andere van het fjord reden zagen we de veerpont naar onze oorspronkelijke opstapplaats varen. Vlak daarna begon het echt te regenen en tot overmaat van ramp kwamen we door wegwerkzaamheden in een langzaamrijdende file van ongeveer 30 km terecht.

Toen we eindelijk uit de file waren reden wij Tromsø in over de prachtige boogbrug. Direct daarna reden we een tunnel in waarna de navigatiesystemen kwamen vast te staan. Toen bleek pas dat in die tunnel ook nog 3 rotondes zaten en Willem niet wist welke afslag hij moest nemen. Op goed geluk dan maar richting centrum gekozen, helaas was dat niet de juiste. Op een parkeerterrein buiten de tunnel hebben we onze navigatiesystemen een harde reset moeten geven om te herstellen. Onze motoren waren zo heet dat we, in combinatie met de regen, bijna in de stoomwolken verdwenen. Omdat de route naar het hotel weer door die tunnel zou gaan, besloten we een andere route buitenom te kiezen. Wel omslachtiger, we moesten stijl naar beneden, zeker 30 graden. Uiteindelijk stonden we dan toch voor het Scandic hotel.

Toen Manus zijn handschoenen uittrok bleek door de combinatie van handschoenen en zoveel regen zijn handen eruit te zien alsof er een compleet mislukte tatoeage op zat, grotendeels paars waren zijn handen, met allerlei patronen. Voor er werd ingecheckt rende Willem eerst naar het toilet, het gevolg van zoveel regen en een lange file. We kwamen weer helemaal bij en hebben lekker gegeten.

Toen we 's avonds in de bar zaten, kwam er een groep marokkanen waarvan er 2 de Midnight Sun Marathon hadden gelopen. Een van hen was zo moe dat hij bijna niet meer op zijn benen kon staan, en ondersteund moest worden. Hij ging dan ook vlak daarna gierend over zijn nek. Omstreeks half een zijn we van onze welverdiende nachtrust gaan genieten.