26 juni Svolvaer 310 km

Vandaag gaan we een rondrit maken over een aantal Lofoten eilanden in de buurt van ons overnachtingsadres hotel Offersøy Feriesenter.

Na ons ontbijt klimmen we op onze motoren en rijden via mooie doorgaande wegen en minstens 10 tunnels richting Svolvaer. Na het tanken en een kopje koffie rijden we via het centrum het stadje weer uit. De eigenaar van ons overnachtingsadres heeft ons verteld dat we zeker Henningsvaer niet moeten overslaan. Het plaatsje ligt op een klein eilandje en is bereikbaar via twee smalle bruggen. Het wordt het Venetië van de Lofoten genoemd.

Aan het begin van deze route ligt een prachtig strandje. Het water is helder blauw en het zand is mooi lichtgeel. Toch worden we niet in de verleiding gebracht om een duik te nemen, want ook al is het redelijk zonnig vinden we toch de temperatuur 15 graden te laag.

Midden in Henningsvaer is een gezellig pleintje met winkeltjes. Dit pleintje grenst aan een haventje waar diverse kleine vissersbootjes liggen afgemeerd. Aan de andere kant van het water zijn de kades en huizen op palen gebouwd en staan dus midden in het water. Waarschijnlijk is dit de reden waarom Henningsvaer het Venetië van de Lofoten wordt genoemd. Een andere overeenkomst zien we niet. Als we weer wegrijden begint net een bandje muziek te maken.

We rijden weer terug naar Svolvaer en starten daar een route over echte binnenwegen. Bijna gelijk beginnen onze navigatiesystemen aan te geven dat we de andere kant op moeten. Toch blijven we doorrijden, want het is de enige weg die helemaal rond loopt en weer bij de hoofdweg uitkomt. Dus verkeerd rijden kan niet. Alleen het systeem van Roland geeft de juiste route nog aan en rijden we achter hem aan. Eventjes raakt ook die de weg kwijt, maar bij het eerstvolgende waypoint pakt het systeem de draad weer op.

De uitzichten zijn weer prachtig en we begrijpen goed dat de Lofoten worden aangeraden om op rond te reizen. De wegen zijn niet breed maar wel schoon totdat we plotseling bij een opgebroken weg uitkomen. Terug is te ver dus rijden we maar verder door het gravel. Roland gaat op de pedalen staan en zet de gang erin. De rest doet het iets rustiger aan. Er lijkt geen eind te komen aan ons stukje "off-road", en uiteindelijk moeten we 3 tot 4 kilometer door het grove gravel rijden. Op het laatste stukje is een wals bezig om alles plat te walsen.

Op verschillende plaatsen maken we een fotostop om de omgeving vast te leggen. Na een rit van ongeveer 310 km komen we weer aan bij ons hutje.