3 juli Afsluiting – Roland

Het opzadelen van de motor valt zwaar, het is 3 Juli, de dag van de thuisreis voor mij en Manus. Het besef dat het de laatste keer is, dringt langzaam maar zeker door.

Eenmaal op de Autobahn gaat de snelheid nog één keertje naar de 180, de losbarstende regen gooit echter al snel roet in het eten. Met 150 reizen we verder richting Nederlandse grens. Deze valt ook direct op, door de plotselinge snelheidlimiet van 120 vergezeld van radarwagen en even verderop 2 klaarstaande motoragenten. “Welkom thuis”.

Helaas voor de dienders, houden wij ons keurig aan de snelheidslimiet.

Het afscheid van Manus kwam wat onverwachts toen hij er ter hoogte van Apeldoorn voor koos om een andere route te volgen dan die mijn navigatie opgaf. Hoewel ik hem op dat moment nog wel had kunnen volgen besluit ik op safe te spelen en de navigatie te volgen.

Vervolgens rij je ineens weer alleen, voor het eerst in een maand. Nog 3 kwartier te gaan tot Rotterdam, meldt de Zumo. Dat was echter niet berekend op de enorme file waar ik in terecht kwam. Na 2 uur tussen de files door te hebben gereden was het dan eindelijk zover, de beemer en ik waren weer thuis.

Bij het afladen slaan de emoties weer even toe, deze tocht der tochten, is voorbij.

Vier weken lang heb ik genoten van mooie wegen en de meest prachtige omgevingen vergezeld door 3 no nonsense motorvrienden. Een ervaring die niemand me meer af kan nemen en die zeker smaakt naar meer.

Op naar de volgende megatocht ;-)